Wat ik hiermee wil zeggen is het volgende. We horen mensen zo vaak zeggen: Hiermee wil ik mij wel verbinden, of ik voel mij met dit of dat erg verbonden. Dan wel: Ik wil mij daar absoluut niet mee verbinden, of ik ervaar geen enkele verbondenheid met dit of dat. Dit kan allemaal in de wereld waarin wij leven. Doch feitelijk is het onjuist. Die verbinding is er al. Het misverstand zit ‘m in ons denken. Het denken dat ons in een staat van afgescheidenheid gevangenhoudt. Je met iets of iemand willen verbinden is net zoiets als willen dat water nat is. Toch kunnen wij hier iets mee. Wij kunnen het praktiseren. We kunnen de verbondenheid steeds maar weer herinneren, naar boven werken, naar voren halen. Dat dit niet altijd even gemakkelijk is laat geen verlet. Dat kan hard werken zijn en nogal confronterend, want de afwijzing van deze verbondenheid vindt altijd de oorsprong in ons denken. In de overtuiging dat wij zijn wie we denken te zijn. “Ken Uzelve”is dan ook nog immer van actueel belang.